آشنایی با پارک ملی دیلیجان | Dilijan National Park

پارک ملی دیلیجان، پارکی وسیع و بکر است که در شمال شرقی کشور ارمنستان قرار دارد و یکی از جذاب ترین و دیدنی ترین مناظر طبیعی این کشور محسوب می شود، به طوری که آن را با نام سوئیس ارمنستان می شناسند. در مجموع کشور کوچک ارمنستان 4 پارک ملی دارد که دیلیجان یکی از قابل توجه ترین آن هاست. این پارک ملی وسعتی برابر با 24000 هکتار داشته و انواعی از جنگل های راش و بلوط ارزشمند در آن به چشم می خورد که تحت حفاظت قرار دارند. البته که تنوع زیستی و گیاهی پارک دیلیجان در این درختان خلاصه نمی شود و درختان دیگری چون سرخدار، کاج، ممرز، سرخ چوب و ... نیز بخشی از این پهنه وسیع و سرسبز را به خود اختصاص داده اند. 

دیدنی های پارک ملی دیلیجان

1- دریاچه پارز | Lake Parz

دریاچه پارز نه تنها یکی از زیباترین بخش های پارک ملی دیلیجان است بلکه یکی از زیباترین دریاچه های کشور ارمنستان به شمار می رود. کافیست نگاهی به عکس های این دریاچه بیندازید تا شما هم تصدیق کنید که چه طبیعت دلبرانه ای در انتظارتان است. این دریاچه که بر اثر تغییرات جغرافیایی پدید آمده است، وسعتی برابر با 3 هکتار دارد. طول و عرض دریاچه پارز را نیز به ترتیب در حدود 350 و 100 متر ارزیابی می کنند. در دریاچه پارز می توانید قایق سواری و ماهیگیری را تجربه و یا اطراف آن را برای کمپ و پیک نیک انتخاب کنید. 

2- صومعه هاگارتسین | Haghartsin Monastery

3- صومعه گشوانک | Goshavank Monastery

صومعه گشوانک، یکی دیگر از بخش های تاریخی و قابل توجهی است که نباید دیدنش را در پارک ملی دیلیجان از دست بدهید. این صومعه 900 ساله، در نزدیکی روستایی به نام «گش» قرار دارد و در واقع نام خود را نیز از همین روستا گرفته است. امروزه صومعه گش گرچه به مانند روزهای گذشته خود کارکردی مذهبی ندارد؛ اما به یکی از محبوب ترین جاذبه های منطقه بدل شده است. صومعه گشوانک با وجود قدمت بسیارش امروز در وضعیت خوبی قرار دارد چرا که بازسازی ها و رسیدگی های پی در پی، این میراث ارزشمند را از خطر تخریب در امان نگه داشته اند.یکی از ویژگی های قابل توجه گشوانگ، وجود یکی از ممتازترین نمونه های خاچکار جهان در این صومعه است. خاچکارها یا چلیپاسنگ ها در واقع نوعی سنگ قبرهای قدیمی بوده که به تزیینات، نمادها و حکاکی های منحصر به فردی آراسته شده اند.

4- دریاچه گش | Gosh lake

دریاچه کوهستانی و زیبای دیگری در محدوده وسیع پارک ملی دیلیجان قرار دارد که با نام «گُش» شناخته می شود. این دریاچه که در بخش جنوب شرقی پارک ملی واقع شده، با شهر دیلیجان فاصله ای 24 کیلومتری دارد و ارتفاع آن از سطح دریا برابر با 1450 متر است. طول و عرض دریاچه گش را در حدود 100 و 80 متر ارزیابی کرده و حداکثر عمق آن را برابر با 8 متر می دانند. بنابر گزارش های موجود، آب دریاچه در روزهای تابستانی تا 14 درجه سانتی‌گراد نیز افزایش می یابد و برای دریاچه ای کوهستانی این دما، قابل توجه است. در مجموع دریاچه گش و طبیعت اطرافش مکانی مناسب برای ماهیگیری و صید میگو بوده و طبیعت گردی، کمپ و آفرود گزینه های جذابی برای این بخش هستند. 

5- صومعه ماتوساوانک | Matosavank 

ماتوساوانک یکی دیگر از صومعه های تاریخی و قرون وسطایی پارک ملی زیبای دیلیجان است. سال ساخت این صومعه کوچک به 1247 میلادی بر می گردد و در فاصله 3 کیلومتری شمال غربی شهر دیلیجان واقع شده است. وقتی از بیرون نگاهی به ساختمان صومعه می اندازید، احتمالا در ابتدا متوجه نمی شوید با چه ساختمانی رو به رو شده اید و ممکن است آن را تنها با یک بنای قدیمی اشتباه بگیرید. صومعه ماتوساوانک در ظاهر بیرونی شباهتی به دیگر صومعه های هم عصر خود ندارد و در آن خبری از گنبد و معماری کلیساگونه نیست. 

6- دریاچه تزرکا | Lake Tzrka

یکی از دیگر دریاچه های زیبایی که در پارک ملی دیلیجان می توانید از آن بازدید کنید، دریاچه تزرکاست. این دریاچه در مقایسه با پارز و گش، وسعت کمتری دارد؛ اما همچنان جذابیت های مخصوص خود را داشته و نمی توان بازدیدش را از دست داد. از طرفی، مسیر دسترسی به این دریاچه نیز بسیار دیدنی است و اگر به طبیعت گردی علاقه دارید می توانید با یک تیر دو نشان بزنید. البته دسترسی به دریاچه تزرکا تنها از طریق پیاده روی نیست و با ماشین هم می توانید به این دریاچه بروید.دریاچه تزرکا، وسعتی 2000 متر مربعی دارد و عمق آن بین 6 تا 10 متر ارزیابی می شود. البته عمق برخی از قسمت های دریاچه بیش از 10 متر است. جالب آن که از آب دریاچه تزرکا که در نزدیکی روستای گش قرار دارد برای مصارف آشامیدن و آبیاری محوصلات کشاورزی استفاده می کنند همچنین بد نیست بدانید که در گذشته این دریاچه محلی برای پرورش زالو جهت کاربرد سنتی و غیر سنتی بود؛ اما امروزه دیگر در این دریاچه زالو وجود ندارد. اما این نام همچنان بر روی دریاچه مانده است. تزرکا در زبان بومی به معنای زالوست. 

چه حیواناتی در پارک ملی دیلیجان زندگی می کنند؟

طبیعی است که در پهنه وسیعی چون پارک ملی دیلیجان، تنوع بالایی از حیوانات و جانداران نیز وجود داشته باشد. وقتی نگاهی به تعداد گونه های جانوری این پارک می اندازیم با 800 گونه مختلف از حشرات، خزندگان، دوزیستان و ماهی ها رو به رو می شویم. همچنین باید بدانید پرندگان بسیاری درختان و آسمان پارک ملی دیلیجان را برای زندگی انتخاب کرده اند که از آن جمله می توان به مواردی چون عقاب طلایی، عقاب ریش دار، سیاه‌خروس سیاه، کبک کاسپیان و ... اشاره کرد.

البته که تنوع گونه های جانوری این پارک در موارد یاد شده خلاصه نمی شود و پستانداران نیز نقش پر رنگی در این زمینه دارند. بیش از 40 گونه از پستانداران مانند گوزن قرمز، خرس قهوه ای، وشق، گرگ خاکستری، گربه وحشی، گراز، روباه قرمز، گورکن، سنجاب ایرانی، شوکا و ... در پارک ملی دیلیجان زندگی می کنند.