موزه تماشاگه زمان


انتشار : ۱۵ مهر , ۱۴۰۲



معرفی موزه تماشاگه زمان

موزه تماشاگه زمان که به آن موزه ساعت نیز گفته می شود نخستین موزه ساعت در ایران است که در سال 1378 به عنوان نخستین موزه ساعت در ایران افتتاح شد. موزه تماشاگه زمان در محوطه ای به گستره 5000 متر مربع و عمارتی به زیر بنای 700 متر مربع سازماندهی شده است. در این موزه با انواع و اقسام ساعت‌های قدیمی ایرانی و خارجی از کشورهای فرانسه، سوئیس، انگلیس و آلمان آشنا خواهید شد. این موزه در تاریخ 2 بهمن ماه سال 1382 و با شماره 10868 در لیست فهرست میراث ملی ایران به ثبت. 

موزه تماشاگه زمان 

پیشینه این بنا به دوران قاجار برمی‌گردد. این ملک در سال ۱۳۴۲ توسط حسین خداداد، صنعتگر و کارفرین ایرانی خریداری شد. ساختمان آن در یک طبقه ساخته شده بود و وی با مقاوم‌سازی ساختمان و احداث یک طبقه روی همکف، تغییراتی در بنا ایجاد کرد. خداداد به دلیل علاقه‌ای که به احیای هنر طراحی و گچ بری در ایران داشت، بهترین استاد کاران را برای گچ‌بری خانه‌اش به استخدام گرفت. گچ بری های این بنا دوازده سال به طول انجامید و در سال ۱۳۵۶ به پایان رسید. حسین خداداد تنها یک سال در این خانه زندگی کرد و پس از انقلاب خانه در اختیار بنیاد مستضعفان قرار گرفت.

موزه تماشاگه زمان 

موزه تماشاگه زمان ازساعتهای مختلف قدیمی تشکیل شده است که شامل آفتابی، شنی و غیره می باشد. با منشور صلح همراه باشید تا با قسمت های مختلف این موزه زیبا اشنا شوید.

1- ساعت آفتابی: 

ساعت های آفتابی ابزارهایی برای سنجش زمان بودند که حدود ۵۵۰۰ سال پیش اختراع شدند. در این نوع ساعت ها، چوبی عمودی به نام شاخص وجود دارد. تابش آفتاب به شاخص، سایه ای را بر روی سطح افقی می اندازد که اندازه آن زمان را مشخص می کند. این نوع از ساعت ها تا قرن ۱۸ میلادی در اروپا استفاده می شدند و هنوز هم نمونه های آنها بر دیوار کلیساها و خانه های قدیمی دیده میشوند؛ جالب آنکه ساعت های کوچک آفتابی نیز برای سفر وجود داشتند. 

ساعت آفتابی 

2- ساعت شنی: 

در این نوع ساعت ها شن از مخزن بالایی و از طریق سوراخی باریک به مخزن پایینی منتقل می شود و زمان با استفاده از میزان شن مخزن ها به دست می آید. ساعت های شنی بیشتر برای اندازه گیری بخش های کوتاهی از زمان و یا مقدار ثابت آن مفید بوده و هستند.

ساعت شنی 

 

 3- ساعت شمعی:

ساعت های شمعی برای اولین بار حدود ۱۰۰۰ سال پیش مورد استفاده قرار گرفت. در زمان پادشاه انگلستان آلفرد کبیر اولین بار این ساعت اختراع شد. در این نوع ساعت بدنه شمع را مدرج می کنند تا با سوختن و کوتاه شدن شمع زمان محاسبه شود. 

ساعت شمعی

 4- ساعت قایق اژدها:

چینی ها دارای ساعتی سوختی به نام قایق اژدها بودند. در قسمت میانی قایق شمعی به صورت خوابیده قرار می گرفت. در راستای قایق وزنه هایی توسط یک سری ریسمان که به فواصل مساوی از قایق آویزان بودند قرار داشت که با سوختن شمع و نزدیک شدن شعله آن به هر ریسمان باعث سوختن آن می شد و در نتیجه وزنه های متصل به ریسمان ها درون ظرف فلزی زیر قایق سقوط کرده و صدای زنگ ایجاد می نمود و از طریق شمارش گلوله ها و نیز صدای زنگ آنها می توانستند پی به گذشت زمان ببرند. 

ساعت قایق اژدها

 

5- ساعت طنابی: 

ساعت طنابی نیز نوعی ساعت سوختی به حساب می آید که از تعدادی طناب تشکیل شده است. در سطح طناب ها گره هایی در فواصل مساوی قرار دارد که به نوعی درجه زمان هستند. سوختن طناب باعث از بین رفتن گره ها می شد و با توجه به گره های باقی مانده زمان را می سنجیدند.

ساعت طنابی 

 6- ساعت روغنی: 

ساعت روغنی، مخزن مدرجی دارد که در آن روغن مخصوصی می ریختند. فیتیله ای در این ساعت قرار داشت که پس از روشن شدن، از روغن موجود در مخزن به عنوان سوخت استفاده می کرد و زمان با توجه به میزان روغن باقی مانده و توسط درجه های روی مخزن سنجیده می شد. این وسیله، هم، زمان را نشان می داد و هم در طول شب باعث روشنایی می شد.

ساعت روغنی

 

 جهت رزرو بلیط ارزان می توانید وراد وب سایت www.msp24.ir شوید.

 7-ساعت آبی مکانیکی:

ساعت های آبی ابتدا در یونان استفاده می شد. پس از مدتی پیشرفتی نیز در ساخت این ساعت پدید آمد و ساعت آبی مکانیکی ساخته شد. در این ساعت ها آب از مخزن بالایی به تدریج وارد مخزن پایینی می شود و سطح آب در این مخزن بالا می آید. در مخزن پایینی چوبی دندانه دار قرار گرفته که در انتهای آن چوب پنبه ای نصب شده است. وقتی سطح آب بالا می آید چوب پنبه نیز حرکت می کند. بعد چوب دندانه دار به سمت بالا می آید که با بالا آمدن چوب دنده چرخ دنده نیز درگیر و عقربه های ساعت به حرکت در می آیند و زمان را نشان می دهند.

ساعت آبی مکانیکی


 دیدنی های داخل ساختمان:

طبقه اول:

:ساعت های قدیمی اروپایی

 در طبقه اول موزه با ساعت های قدیمی و اروپایی مواجه می شوید. ساعت هایی از قرن هفدهم تا بیستم. فضای بزرگی که با ساعت های مختلفی مثل رومیزی، آونگی، دیواری، ایستاده و کوکی به شیوه ای هنرمندانه آراسته شده است. هر یک از این ساعت ها داستان خاص خودش را دارد برخی از آنها جزو اموال شخصی افراد و برخی به عنوان هدیه به پادشاهان داده شده است. اما وجه مشترک بین تمام این ساعت ها تلفیق هنر و صنعت است. تزئینات این ساعت ها نشان می دهد که در گذشته چقدر این موضوع اهمیت داشته است

 موزه تماشاگه زمان 

 

 اتاق اصفهانی ها:

یکی از فضاهای متفاوت در این مجموعه اتاق اصفهانی ها است. در این بخش خبری از ساعت و ابزار و وسایل مربوط به زمان نیست. این بخش پر از هنر و زیبایی است و به خاطر علاقه حسین خداداد به گچ بری و هنر ایرانی ساخته شده است. گچ بری استفاده شده در این اتاق به تنگ بری شهرت دارد که با الهام از اتاق موسیقی در کاخ عالی قاپوی اصفهان اجرا شده است. سقف این اتاق نیز طرح فرش اصفهان که از مس و درصد خیلی کمی طلا ساخته شده است.

اتاق اصفهانی ها

طبقه دوم: 

در طبقه دوم نیز با انواع ساعت های مچی، ساعت های جیبی و ابزار های تعمیر ساعت رو به رو هستیم. در قسمتی ساعت افراد مشهور را مشاهده می کنید از سیاستمداران گرفته تا هنرمندان. اما یکی از قسمت های جالب این طبقه مربوط به تقویم‌های مهم از سراسر دنیا به همراه نمونه‌هایی از تقویم‌های باستانی و معرفی تقویم‌نویسان مشهور و ظروف سنجش زمان است. همچنین کتیبه بیستون که اولین سند تاریخ دار ایرانی است نیز در این طبقه نگهداری می شود. 

موزه تماشاگه زمان

 

از دیگر امکانات این موزه می توان به کافه رستوران، نمازخانه و فروشگاه فروش صنایع دستی و زیور آلات اشاره کرد. کافه رستوران موزه تماشاگه زمان فعالیت خود را از ساعت 9 صبح آغاز می کند و به بازدید کنندگان سرویس ارایه می دهد.

موزه تماشاگه زمان 

 اطلاعات مورد نیاز:

آدرس: تهران، میدان تجریش، خیابان زعفرانیه، نبش خیابان پرزین بغدادی.

شماره تلفن: 22417336

زمان بازدید: هر روز 8 تا 19.

قیمت بلیط: 25 هزار تومان، 125 هزار تومان برای گردشگران خارجی.

برای خواندن سایر مطالب می توانید وارد مجله گردشگری منشور صلح مراجعه کنید.

 


امتیاز 5.00از 5 (2 رای)