آشپزی ترکی و ایرانی

درست است که انتخاب یک زمان مشخص به عنوان آغازی برای سبک آشپزیِ یک ملت خیلی دقیق نیست، اما زمان‌هایی در سیر تاریخی یک کشور رخ می‌دهد که گاهی این کار را تا حدی ممکن می‌کند. در مورد ترکیه هم این چنین است. زمانی که قبایل سلجوقی از ترکستان در آسیای میانه به سمت سرزمینی که امروز به آن ترکیه می‌گوییم، حرکت کردند از ایران گذر کردند و با تمدن ایرانی و دین اسلام در تماس قرار گرفتند. با گذر زمان و تأثیرپذیری از محیط جدید، فرهنگی غنی شکل گرفت که خود در سایر فرهنگ‌ها تأثیرگذار بود. رابطه سبک آشپزی ایرانی و ترکی، رابطه‌ای دو سویه است. هر چقدر که این دو کشور از هم تأثیر گرفته‌اند، همان‌قدر هم بر هم تأثیر گذاشته‌اند. به همین دلیل است که در آشپزی هر دو کشور کلمات مشابهی پیدا می‌شود.

در منابع تاریخی ما اسامی غذا‌هایی به چشم می‌خورد که اکنون رایج نیستند و نامشان ترکی به نظر می‌رسد. مثلا شیخ اطمعه از غذایی با نام تتماج یاد می‌کند که نامش در مثنوی هم هست، یا غذای دیگری هست که شیخ اطمعه از آن با نام بورَک نام می‌برد که در ترکیه امروز به آن بُرِک می‌گویند. این غذا خمیری است که مایه‌ای از گوشت و سبزی داخل آن می‌گذارند یا در روغن سرخ می‌کنند یا در فر می‌گذارند.